آخوند کرمانی

پیش خود خیال می کردم                     حداقل شانزده می گیرم

اما وقتی رفتم پیش استاد                     تا   نمرمو    بگیرم

گفت  که  هشت  گرفتی                          الهی  برات بمیرم

دنیا  برام   سیاه   شد                          مثل شبی که برق رفته بود

همون شبی که از ترس                        سگ  خونمون  مرده  بود

دلم می خواد  باز  بگم                         از  اون   سگ     قشنگم

از  اون   سگ   با    وفا                         از   اون   سگ  یه رنگم

دلم    نمی خواد    بگم                         از    این     دیار    غربت

ازدنیایی نیست تو اون                        حتی   یه   جو   محبت

تو   این    دیار   غربت                          دلم      خیلی     گرفته 

خیلی   وقته  شکسته                           اما       بهم        نگفته

نمی دونم سبک شعرم چیه ؟فکر می کنم شعر نو باشه ٬نو یا دسته دو بودنش مهم نیست مهم این است آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند ۰عیب و نقصاشو به بزرگی خودتون ببخشید۰

یک روز آخر وقت به یک اداره رفتم پرونده ام رانزد کارمند مربوطه بردم او به من گفت سریع برو طبقه بالا وامضا  کن وبیا به او گفتم شما هستید تا من بیایم .او گفت خیالت راحت امروز تا کار تو را انجام ندهم نمی روم.چند دقیقه بعد برگشتم دیدم نیست با عصبانیت به کارمندی که پشت میز دیگری در همان اتاق نشسته بود گفتم فردی که پشت آن میز نشسته بود کجا رفت او گفت چطور مگه گفتم اوبه من گفت می ماند تا کار مرا انجام دهد کارمند گفت ببینم مستی یا همین جور هستی گفتم یعنی چه گفت بابا پشت آن میزمن بودم فقط از پشت آن میز بلند شدم ونشستم پشت این میز حالا کارت را بده انجام بدم.من  خنده ام گرفته بودعجله هم داشتم از کار خودم خجالت هم می کشیدم.